Jesienną aurą w okolicach Góry św. Anny :-)

Niedziela, 22 listopada 2015 · dodano: 29.11.2015 | Komentarze 0

Najpiękniejszy tydzień listopada niestety przepadł mi z powodu choroby. Za oknem pięknie świeciło słońce i mieliśmy super fajną jesień. W poniedziałek wróciłem do pracy w miarę normalny, ale już we wtorek zaś coś zaczęło mnie brać... Do weekendu trochę mi przeszło, ale znów nie wypaliła sobota. Do południa mieliśmy gości, a później zabrakło już czasu na jakikolwiek rowerowy ruch. Poza tym również pogoda się skiepściła... Dzisiejszy poranek wyglądał nieco lepiej, więc zasiadłem przy serwisie mapowym, wykreślając trasę :-) Wyszło ponad pięćdziesiąt kilometrów i nie byłem pewien, czy osłabiony i kaszlący powinienem porywać się na taki przejazd, ale... przypomniała mi się wczorajsza sobota, gdy rano chodziło mi po głowie rowerowe wyjście. Po tak długiej przerwie czułem się, jakbym przeniósł się o kilka lat wstecz, gdy zaczynałem przepiękną rowerową przygodę... :-) Nie, nie odpuszczę dzisiejszej pięćdziesiątki :-) Pora zawalczyć o kilometry! :-)



Bardzo szybko okazało się, że rower jest dla mnie antidotum na dolegliwości :-) Kręcąc korbą czułem się o wiele lepiej, a chorobowe objawy mocno ustąpiły! Na własnej skórze przekonałem się, że nie warto marudzić, szukać wymówek, tylko działać! Organizm pozytywnie gotował się wewnątrz! Krew krążyła dużo szybciej, wyganiając słabe samopoczucie :-) Bardzo szybko też miałem okazję cyknąć jesienne zdjęcie :-) To była już zmęczona jesień, ale jakże klimatyczna. Po drodze odwiedziłem jeziorko i wyruszyłem na Słoneczny Szlak, gdzie natknąłem się na jakiegoś biegacza, którego nieopatrznie przywitałem będąc jeszcze troszkę za jego plecami. Biedak lekko się wystraszył, ale bardzo szybko odpowiedział pozdrowieniem, które było bardzo pozytywne i radosne :-) Niedługo potem zatrzymałem się na chwilkę przy powstańczym pomniku i inną niż ostatnio trasą, popędziłem w kierunku Raszowej. Po mojej prawej, pięknie rysowało się wzniesienie Góry św. Anny. Wystraszyłem też bażanta, który wręcz bezszelestnie odleciał w głąb pola.
Miałem przed sobą asfaltowy odcinek. Wiat trochę przeszkadzał, gdyż muskał mój kark. Wjeżdżając do Leśnicy dojrzałem czarnego kota, który oczywiście przebiegł mi przez drogę ;-) "Ty cholerniku" - pomyślałem sobie :-) Na szczęście nie wierzę w zabobony, więc jak się po chwilce okazało, czarny kot przyniósł mi więcej szczęścia ;-) Zatrzymałem się przy ulicy i nagle spostrzegłem, że za ogrodzeniem jednego z domów merda do mnie ogonkiem bardzo sympatyczny, radosny piesek :-) To było kilka naprawdę bardzo miłych chwil :-) W końcu ruszyłem dalej, wjeżdżając na Drogę Trzech Braci, a później zacząłem serpentynami wspinać się na masyw Góry św. Anny. Tutaj dało znać o sobie chorobowe samopoczucie, gdyż organizm osłabł. Dawałem jednak rady i wkrótce rozpędzony, gnałem po kostce brukowej w dół zbocza :-) 
Znany mi amfiteatr, tym razem odsłonił przede mną jedną ze swoich tajemnic :-) Trafiłem na pozostałości po kamieniołomie. Później bardzo fajnym podjazdem, pełnym mokrych i śliskich liści wdrapałem się na ostatni rząd siedzeń i leśną ścieżką trafiłem na parking przy autostradzie. Niedługo potem - gdy wjechałem do Rezerwatu "Biesiec" - po raz kolejny przekonałem się, jak wielką krzywdę wyrządzono autostradą tym okolicom. Niemniej jednak wciąż cieszyłem się jazdą, a pędząc w dół pośród przepięknych widoków zdałem sobie sprawę, ile mnie ominęło przez moje własne marudzenie. Z Żyrowej dojechałem do Zdzieszowic polno-leśnym traktem, strasząc nie wiadomo czemu spacerującą tamtędy parę z pieskiem. Pani wyglądała na wystraszoną, pan popatrzył na mnie zdumiony... Tylko pies nie zwrócił na mnie większej uwagi, ale to akurat dobrze ;-) W Zdzieszowicach przeciąłem park i bocznymi drogami doturlałem się do Januszkowic, trafiając przy okazji na nowe i ciekawe miejsca :-) Niezbyt komfortową drogą z betonowych płyt dotarłem do raszowickich stawów, a później do znanego mi dobrze lasu, gdzie zostałem zawrócony przez jakiegoś myśliwego, obawiającego się, że "dostanę kulkę" ;-) Ten nawrót jakoś mnie zmęczył, bo ostatnie kilometry jakby walczyłem ze snem i ostatecznie do domu dojechałem dosyć mocno wyczerpany :-) Wyjazd na pewno był jednak udany! :-) 

Zmęczona, ale piękna i klimatyczna jesień :-)


Przy leśnym jeziorze :-)


Pomnik Powstańców Śląskich. Przez chwilkę słychać było dzięcioła :-)


Cudownie sympatyczny psiak, który dodał mi mnóstwo pozytywnej energii! Dziękuję Ci piesku! :-)


Góra św. Anny widziana z Drogi Trzech Braci.


Szybki zjazd po kocich łbach :-) Naokoło piękna późna jesień, a po chwili dalsze jazdy różnice w wysokościach sprawiają, że jechałem na wysokości czubków drzew, rosnących obok :-) 


Amfiteatr na Górze św. Anny. Widoczny również powstańczy pomnik.


Pozostałości po kamieniołomie.


Ostatni rząd siedzeń ;-)


Leśna kapliczka tuż obok parkingu przy A4. Na drugim planie widać również punkt kontrolny :-) Góra św. Anny zaprasza, by ją odwiedzać!


Góra św. Anny widoczna od strony autostrady. 


Droga biegnąca w rezerwacie "Biesiec". Słychać samochody, przejeżdżające w zasadzie na wyciągnięcie ręki. 


Tuż przed kamienistym super zjazdem ;-) Jesień mamy wciąż piękną! :-)


Przydrożna kapliczka, a za nią łąka na której wypoczywaliśmy kiedyś z Aneczką :-)


Leśny trakt między Żyrową, a Zdzieszowicami. Czyli już wiem, gdzie ta droga prowadzi :-)


Nowo napotkane ciekawe miejsce :-)


W raszowskim lesie :-) 


Coś sporo tych myśliwych :-) Gdy wracałem do Kosi z kierunku, którym miałem pierwotnie jechać, rozległ się wystrzał. Chyba jednak dobrze, że zmieniłem trasę przejazdu ;-) 


Łabędź na wodach Kłodnicy ;-) Aż żałowałem, że niczego dla niego nie miałem... :-)