Cabo da Roca 2016, dzień 7

Środa, 1 czerwca 2016 · dodano: 13.10.2016 | Komentarze 0

Kolejna deszczowa noc i w dodatku zimny poranek. Początkowo sądziłem, że uda mi się zrobić zakładane dwieście kilometrów, ale niestety... Warunki do jazdy były bardzo złe - odczuwałem to jeszcze mocniej po dwóch poprzednich dniach. Dobiłem do jakiegoś lokalu za Lapalisse i pijąc herbatę zastanawiałem się co dalej. W telewizji pokazywali powódź pod Paryżem, a także prognozy pogody. Miało lać do poniedziałku! Na myśl o przerwaniu jazdy rowerem aż łzy stanęły mi w oczach. Wraz z Aneczką szukaliśmy transportu koleją na południe Francji do strefy bez opadów, aż w końcu wpadłem na genialny pomysł :-) Telefon do Piotra i kilka minut przed północą byłem już w Pau :-)

Na nocleg zjechałem przed Urbise. Trawa w tym miejscu była tak wysoka i mokra, że znów zaczęło mi chlapać w butach... Poza tym grunt był nierówny i w wielu miejscach stała woda, ukryta w zieleni. Jakoś przeżyłem ten nocleg... O poranku wszystko było dramatycznie mokre. Pakowanie się w takich warunkach również nie należało do przyjemnych. Rower cały przemoczony mimo wszystko spisywał się bardzo dobrze. Wspaniały kompan w podróży!


Do Lapalisse wjechałem kompletnie przemoczony, walcząc z zimnem i trzęsąc się przy tym. Dodatkowo szarość dnia wkradała się w oczy. Duża strata ciepła i ogólne zmęczenie powodowało, że do mojego organizmu zaczęła wkradać się wyraźnie odczuwalna senność! To było ciężkie pięćset kilometrów...


Bez wyraźnego planu zjechałem z trasy do zauważonego z drogi lokalu. Znów w ruch poszła herbata z ogromnymi ilościami cukru. Siedziałem na wysokim taborecie wymęczony, zziębnięty i próbujący zebrać myśli. Głowa mówiła, by nie wychodzić na zewnątrz, ale mój plan na dziś mimo wszystko był ambitny - chciałem pokonać dziś dwieście kilometrów. Nie było wiadomo, czy mi się to uda, ale cały czas chciałem walczyć! Pękłem w momencie gdy zobaczyłem prognozę pogody. Mieliśmy środę a w TV mówili, że miało tak lać jeszcze do poniedziałku! Potwierdziła się zatem wczorajsza informacja uzyskana w serwisie rowerowym. Poza tym dowiedziałem się o zalanym Paryżu, autostradzie nieopodal niego, wezbranych rzekach i połamanych drzewach. Miałem świadomość tego, że każdą noc spędzam pod namiotem i tu pojawił się element ryzyka, na który nie miałem wpływu. Teoretycznie wszystko mogło się wydarzyć. Byłem również wymęczony dotychczasową jazdą w tych dramatycznych warunkach. Mimo tego chyba przez godzinę walczyłem ze sobą! Przecież chciałem cały dystans pokonać rowerem! To miało być moje osiągnięcie! Decyzję o pozostawieniu roweru podjąłem ze łzami w oczach... Zaczęliśmy wraz z Aneczką szukać połączeń kolejowych na południe Francji, w międzyczasie nieco okrzepłem, godząc się z podjętą decyzją. Wtem przypomniałem sobie o opcji awaryjnej, jaką zakładałem przed wyjazdem na tą wyprawę! Dlaczego dopiero teraz sobie o tym przypomniałem?!? Jeden telefon i po godzinie czasu poznałem Sebastiana - rumuńskiego kierowcę, którego zadaniem miało być dostarczenie mnie i roweru we wskazane przeze mnie dowolne miejsce na świecie ;-)