Zimowo, wichrowa połowiczna przeprawa :-)

Sobota, 9 lutego 2019 · dodano: 07.09.2019 | Komentarze 0

Wyjście na szosę planowałem od kilku dni. Praktycznie wcale nie ciągnęło mnie na inne rowery i bardziej miałem ochotę pokręcić na trenażerze (oczywiście gdybym go miał), niż brać nie-szosę na zimowy przejazd. Tak to się porobiło... Już od kilku dni temperatura była wyższa niż typowa zimowa i nie występowały opady. Na sobotę zapowiadano słoneczny dzień i aż cztery do sześciu stopni w porywach! :-) Obudziłem się co prawda z zatkanym po jednej stronie nosem, a tuż przed wyjściem sprawdzając pogodę dowiedziałem się, że wieje z prędkością ponad trzydziestu kilometrów na godzinę, ale... i tak chciałem iść :-)



Do dużego ronda jechałem z minimalnie mniejszą prędkością :-) Już trochę dawno nie jechałem szosą :-) Oczywiście pewności nie brakowało, ale po prostu maleńko brakowało obycia :-) Ten stan minął jednak bardzo szybko :-) Zabawa zaczęła się przy wjeździe na obwodnicę. Dosłownie starłem się z wietrzną ścianą! Dodatkowo okazało się, że przednia przerzutka coś niedomaga i nie wbija na blat. Zatrzymałem się na moście, aby się temu przyjrzeć i ręcznie wrzucić przełożenie. Dziwne... Przecież ostatnio nic złego się nie działo...
Walczyłem dalej z wiatrem, a w Reńskiej Wsi zatrzymałem się i pokręciłem śrubą baryłkową na przedniej lince. Pomogło :-) Ruszyłem bardzo żwawo, ale już za wsią znów się zaczęło! Gdy zjechałem z głównej, musiałem dosłownie położyć rower, bo wiało sakramencko! Ba! Na wzniesieniu tuż przed Bytkowem tak zawiało, że musiałem aż zejść z roweru, bo inaczej groziło wywrotką! Co jak co, ale w takich warunkach jeszcze nie jechałem! Wkrótce dotarłem do Łężec i skręcając z głównej pod wzniesienie, pokonałem je bardzo żwawo na blacie :-) Bardzo fajnie :-) Ku mojemu zaskoczeniu na szczycie dojrzałem... bramę! Zamkniętą :-) No to jak mam się dostać dalej? I czy przypadkiem nie jest to droga publiczna? :-) Zasięgnąłem języka w pobliskiej posesji i poleciałem dalej, wkrótce docierając do "krajówki" :-) Tu zaś walka z wiatrem, ale na szczęście tylko do czasu odwrotu na Gierałtowice :-) Zaraz po nawrocie sięgnąłem za bidon, nie do końca wierząc swojej nadziei, że znajdująca się w nim woda będzie zdatna do spożycia :-) Raczej nie była ;-) Wyplułem wszystko co nabrałem do buzi, przełykając tylko resztkę, która została w jamie ustnej. To musiało mi wystarczyć :-) Chyba jednak na pewno kupię ten szosowy bidon termiczny ;-)
W końcu wiatr zaczął pomagać, na co liczyłem od samego początku walki z nim :-) Na wylocie z Gierałtowic dohamowałem przed kałużą powstałą z topniejącego śniegu (jakich mijałem dziś wiele), uślizgując przy tym tylne koło na śliskiej nawierzchni :-) Bardzo fajnie ;-) Ogólnie etap do Długomiłowic przejechałem bardzo szybko :-) Będąc już na Dębowej znów jednak musiałem walczyć z wiatrem! Nawet wejście na przybrzeżną alejkę stanowiło problem! Wiało jak cholera, a rower robił za żagiel! Dosłownie! Gdy po sesji wracałem z powrotem na asfalt z ciekawości uniosłem rower. Od razu ustawił się pod kątem 45 stopni! Wiało jak jasny gwint! Na szczęście w dalszej drodze będzie mi wiało w plecy :-) Na obwodnicy trochę podkręciłem ;-)

Reńska Wieś :-) Grzebiemy przy lince ;-)


Ten zimowy akcent odkryłem jadąc tu kilka dni temu samochodem :-) Wtedy było jeszcze bardziej biało, jeszcze bardziej zimowo :-)


Aaale co to za brama?!? A przy okazji Cabo poznał smak śniegu i lodu pod kołami :-) A co! Ma być gorszy niż inne moje rowery? ;-)


Już na Dębowej :-) Po tym postoju nie mogłem wpiąć lewej stopy :-) W otworze montażowym bloku śnieg momentalnie zamienił się w śnieżny lód! Stukanie o asfalt nie pomagało :-) Pomogło dopiero po dłuższym użyciu przydrożnego badyla ;-)