W kozielskim labiryncie :-)

Sobota, 13 listopada 2010 · dodano: 13.11.2010 | Komentarze 0

Scenariusz podobny do dnia wczorajszego... Cóż z tego, że wyłączam budzik na weekend, skoro psiak i tak nie daje mi spokoju? :-) Tym razem postanowiłem jednak stawić większy opór jego uporowi ;-) Na nic się to jednak zdało, bo w pewnym momencie tak mnie rozśmieszył, że wstałem z radością :-) Po powrocie zacząłem obmyślać wyjazd. Niedługi, gdyż plany na cały dzień były dosyć złożone (może w końcu się uda?), a dotlenić się trzeba. Widok za oknem zachęca i zobowiązuje :-)



Pierwszym przystankiem był sklep elektroniczny, gdzie musiałem oddać "piwną" kasę za zakupione przed piętnastoma minutami akumulatorki. O mały włos nie pomyliłbym się i nie wszedłem do położonej obok apteki :-) Powstrzymały mnie tylko i wyłącznie otwierające się w drugą stronę drzwi. Fakt ten spowodował małe otrzeźwienie. No tak - byłem co prawda wczoraj wieczorem z kumplem na piwie, ale przecież wypiłem tylko dwa... ;-) Skierowałem się w stronę PKP, a następnie do Rogów. Było całkiem spokojnie, aż do czasu gdy przy jednym z domków już na końcu osiedla, dosyć ostro zaszczekał na mnie pies. Kolejno zawróciłem w stronę Koźla, a następnie wjechałem na wał na Odrze. Na jego końcu ojciec z córką (jak można domniemywać) starali się puścić latawiec. Dzień nadawał się do tego doskonale, gdyż wiatr czasem wiał dosyć mocno. Pomyślałem także, że całkiem dawno nie jechałem promenadą, a gdy byłem na jej początku wpadło mi jeszcze do głowy, aby zjechać z wału do brzegu i tak też uczyniłem, wracając na chodnik po chwili. Następnym przystankiem był bankomat, a po wizycie tamże udałem się w stronę Rynku, objeżdżając go dosyć pokrętną trasą.
Kolejno udałem się do parku. Nie chciałem na tym etapie kończyć wyjazdu, więc postanowiłem podjechać do Kobylic i tam zawrócić w stronę Koźla. Cały czas kombinowałem też jak i gdzie mógłbym jeszcze pokluczyć. Wracając wpadło mi do głowy, że mógłbym jeszcze przeciąć osiedle na Dębowej i tak też uczyniłem. Gdy tylko wjechałem w pierwszą uliczkę zauważyłem, że przed domem stoi samochód kolegi, więc zwolniłem spoglądając na otwarty garaż. Właściciel samochodu był w środku i zamieniliśmy kilka zdań, po czym udałem się w dalszą drogę. Niebawem byłem już w kolejnej części parku. Gdy doturlałem się do kozielskich zabudowań, począłem układać sobie w głowie mapkę okolicznych uliczek tak, aby podkręcić jeszcze nieco licznik. Podjechałem także do stadionu, a następnie skręciłem na osiedle domków jednorodzinnych, skąd udałem się w stronę domu. Na ostatnim skrzyżowaniu odbiłem jednak w przeciwnym kierunku i przed odstawieniem roweru, pokonałem jeszcze nieco ponad kilometr :-)