Motylkowo :-)

Czwartek, 20 czerwca 2013 · dodano: 08.07.2013 | Komentarze 0

Temperatura dziś była chyba jeszcze wyższa niż wczoraj. Termometr w domu pokazywał co prawda jedyne dwadzieścia sześć stopni, natomiast termometr w samochodzie trzydzieści cztery. Zdecydowanie obstawiałem wartość bliższą temu drugiemu pomiarowi :-) W domu Aneczka zaproponowała rowerowy wyjazd :-) Oczywiście przystałem na to z chęcią :-) Po drodze mieliśmy wstąpić po koleżankę i w takiej grupie wyruszyć na przejażdżkę :-) Na krótko przed wyjściem przypomniała mi się niedawno przejeżdżana po raz pierwszy droga, która na dziś wydawała się być świetną propozycją :-)


Na wyjeździe z osiedla pomyślało mi się, że nawet w czerwcu nie uratuję średniej ;-) Do bloku koleżanki dojechaliśmy z małymi perypetiami, okrążając go ze wszystkich stron :-) Później było szybkie luzowanie przedniego hamulca, który ocierał bardzo mocno o obręcz i ruszyliśmy całą ekipą :-) Oczywiście szybko wydarłem do przodu, co poskutkowało tym, że rozdzieliliśmy się ze sobą na dłuższy czas - ja pojechałem osiedlem, aby uniknąć jazdy Gliwicką, a kobietki pojechały właśnie tam :-) Ostatecznie spotkaliśmy się po kilku minutach przed schroniskiem dla zwierząt :-) Na niebieskim szlaku jechaliśmy raczej równo, z moją lekką dominacją i tak zjeżdżając na boczny trakt, miałem swoje towarzyszki dość daleko za sobą :-) Raptem, o mały włos nie potrąciłem jakiegoś motylka :-) Zaczekaliśmy z Bąbelkiem w cieniku tuż za rozjazdem :-)



Po krótkiej przerwie ruszyliśmy dalej, ale tym razem od razu pojechałem pierwszy, szybko się oddalając :-) Droga naprawdę bardzo dobrze nadawała się na przejażdżkę z przyczepką :-) Słońce również nieźle waliło z nieba i wszyscy byliśmy mocno zgrzani :-) Znów o mały włos nie potrąciłem jakiegoś motylka, a za chwilę kolejnego :-) Między polami było cudnie :-) Ponownie odstawiłem towarzyszki, czekając na nie na polnym nawrocie :-) Już niedługo potem mogły zorientować się, gdzie zaprowadził nas ten bajeczny trakt :-)




Postanowiliśmy zajrzeć do kolejnej koleżanki i teraz jechaliśmy asfaltem. Nie zastaliśmy jej w domu, więc po kilku minutach udaliśmy się w drogę powrotną. Znów jechałem pierwszy, ale widziałem kątem oka jak nasza świeża towarzyszka ledwie wyrabia na rowerze. Po chwili patrząc już przed siebie usłyszałem jedynie gruchot i pierwsze co sobie pomyślałem to "leży!" :-) Na szczęście to tylko błotnik i metalowy koszyk wydały z siebie taki jęk na wybojach przy poboczu :-) Skierowaliśmy się na dalszą część niebieskiego szlaku, gdzie znów przodowałem, ale o dziwo - w pewnym momencie Aneczka przejechała obok mnie niczym rakieta! Nakazała mi nawet odnotować, że jej MXS wynosiło 29,5 km/h :-) Jej licznik nie ma takiej funkcji jak prędkość maksymalna, więc pewnie sobie zmyśliła ;-) Po krótkim postoju na już przy zabudowaniach Starego Koźla, ponownie ruszyliśmy przed siebie. Właścicielka czwartej pary kół z dozą humoru, zaczynała dawać nam do zrozumienia, że to nie jej tempo i dystans :-) Dawała jednak rady :-)
Jako samotny jeździec dojechałem do domków po drugiej stronie głównej ulicy, na chwilę tylko czekając na kobiecą część i później, przebijając się z ciekawością przez piasek na początku azotowego skrótu, rozpocząłem dynamiczną jazdę, chcąc po trochu przegonić wynik Aneczki :-) Niestety mi się to nie udało, ale przecież i tak było bardzo fajnie! :-) Na nawrocie postanowiłem znów poczekać, patrząc jak uśmiecha się do mnie Bąbelek, który przespał ponad połowę wyjazdu :-) Do końca skrótu znów jechałem sam, przy klatce koleżanki daliśmy małemu flachę, a gdy stamtąd ruszaliśmy Ania dziarsko włączyła się do ruchu (ja nie chciałem pakować się z przyczepką) i wypracowała sobie dużą przewagę. Widziałem ją przez moment w bocznej ulicy, a później już tylko usłyszałem jej wołanie spod kamienicy sąsiadów, gdzie spędziliśmy krótkie trzy minuty :-) Na koniec okazało się jeszcze, że Aneczce bardzo spodobała się dzisiejsza trasa i chyba od teraz częstotliwość naszych wyjazdów będzie dużo większa :-)