Czyli jednak muszę... ;-)

Poniedziałek, 17 czerwca 2013 · dodano: 07.07.2013 | Komentarze 0

Temperatura w trakcie dnia była bardzo wysoka. Po pracy skoczyłem do Koźla po odbiór Bąbelkowego dowodu :-) Pod wieczór trochę zaczęło giąć mnie zmęczenie, tak więc Aneczka wyprosiła mnie na rower :-) W zasadzie, to chodziło mi po głowie, aby dziś wyjść, ale o tej porze nie byłem już tego pewien, bo kąpiel Bąbelka zbliżała się nieuchronnie, a i inne zajęcia miałem w zamyśle. Ostatecznie jednak wyszedłem :-)


Wyjeżdżając z osiedla, poczułem lekką nostalgię za dzisiejszym popołudniem, mając w głowie niegdysiejsze długie wyjazdy. Sprawnie włączyłem się do ruchu i Kościuszki mknąłem już dziarsko, powiewając przy tym zawadiacko koszulką :-) Niedługo potem byłem już na niebieskim szlaku, na początku którego wyprzedziłem matkę z synem, również jadących na rowerach. Na nierównej drodze średnia spadła, ale mimo to i tak szybko dojechałem do pierwszego wjazdu, który miałem zamiar dziś sprawdzić. Uznałem dziś, że i tak nie wykręcę jakiegoś fajnego dystansu, więc nie będę odkładał zamysłu sprzed kilku dni. Pędziłem przed siebie pomiędzy zbożami i po niedługim czasie, dojechałem do rozwidlenia, więc dla porządku najpierw skręciłem w prawo :-) Po kilkudziesięciu metrach zatrzymałem się, gdy droga zrobiła się bardziej polna :-) Od razu zauważyłem paralotniarza w oddali, górę św. Anny, przysłoniętą nieco industrialem i drzewo, które cudnie śpiewało :-) Przed odjazdem miałem okazję popatrzeć na ćwierkającego nad polem ptaszka, zawieszonego w miejscu :-)



Wracając prawie minąłem się z grupą czwórki rowerzystów, którzy wyjechali z kierunku do którego właśnie zmierzałem :-) Puściłem się w dół, wtapiając się pomiędzy pola :-) Jak się później okazało znalazłem dróżkę, która może zdać egzamin na jakimś przyczepkowym wyjeździe. W oddali, po drugiej stronie roztaczających się pól, zauważyłem dwa poruszające się rowery :-) Powoli też zacząłem zastanawiać się, gdzie prowadzi ów polny trakt, po którym się poruszałem :-) Niesiony własnym pędem, zatopiony pomiędzy polami, dojechałem do pierwszych zabudowań i lada moment okazało się, że za jednym razem sprawdziłem obydwa zaplanowane na dziś nieznane drogowe odgałęzienia :-)
Przez króciutką chwilkę zastanawiałem się, w którą stronę pojechać. Ostatecznie postanowiłem jednak wracać do domu. Ponownie spotkałem matkę z synem na rowerach i przedostałem się do azotowego skrótu, gdzie praktycznie z miejsca odważnie wcisnąłem się pomiędzy dwie dojrzałe rowerzystki i pomknąłem przed siebie. Owady odbijały się od mojego ciała :-) Gdy wjechałem na asfalt, rozpędziłem się ponownie, ale nie ujechałem daleko, zauważając kolegę z pracy :-) Ba! Przed wyjściem pomyślałem sobie, że może go spotkam! Ile razy tędy przejeżdżałem i nic, a dziś - bach! Pogadaliśmy chwilę i energicznie ruszyłem w dalszą drogę. Tuż przed osiedlem zauważyłem na końcu ulicy rowerzystę - chyba z doczepką, tak więc rzuciłem się w jego kierunku (wykręcając MXS ;-) ), ale na głównej nie było po nim śladu :-) Dojechałem do domu w świadomości, że faktycznie - jednak muszę. Znowu się o tym przekonałem: rower jest dla mnie zbawienny. Dziś jednak dużo mniej było entuzjazmu. Dziś bardziej (może to efekt ciężkiego dnia w pracy) zerkałem za siebie. Brakowało mi tych dawnych, super spontanicznych, nieco dalszych wyjazdów.